ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ: ΖΕΥΓΑΡΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΖΗΤΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΕΙ ΔΩΡΕΑΝ…ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ!

«H αγγελία στην εφημερίδα εκφράζει απλά την απόγνωση μου. Άνεργος εδώ και χρόνια. Λαμβάνω ένα επίδομα μόνο από την Πρόνοια ως ΑΜΕΑ. Ψυχιατρικοί λόγοι. Παλιά ήμουν παντρεμένος. 2 παιδιά. Όταν χώρισα το πήρα πολύ άσχημα και εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα μου. Με την πρώην και τα παιδιά μου δεν διατηρώ καμία επαφή. Δεν φταίω όμως εγώ για αυτό. Πλέον, εγώ και η κοπέλα μου ζούμε από το επίδομα αυτό και από τα συσσίτια της Εκκλησίας. Παίρνουμε φαγητό από τον ναό των Αγίων Θεοδόρων στις Συκιές και χαρτζιλίκι από τον πατέρα Συμεών. Από την Πρόνοια λαμβάνω…630 ευρώ το δίμηνο. Από αυτά δίνω τα 120 ευρώ για ενοίκιο και κοινόχρηστα, τόσο μου «βγαίνει» το μικροσκοπικό αυτό ισόγειο. Έκανα ρύθμιση στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Χρωστούσα 1.200 ευρώ και άλλα 500 από το παλιό μου διαμέρισμα. Και το νερό είναι απλήρωτο. Και το τηλέφωνο. Κομμένο. Χρωστάω στην CYTA…600 ευρώ. Έχω δουλέψει ως φύλακας, έχω προϋπηρεσία. Ψάχνω εδώ και πολύ καιρό. Θέλω να δουλέψω χωρίς ένσημα, για να μην χάσω το προνοιακό επίδομα. Τα έχω ανάγκη τα χρήματα αυτά. Οι φύλακες, έτσι και αλλιώς, παίρνουν «ψίχουλα». Δεν θέλω να παρανομώ, αλλά δεν έχω τα περιθώρια να «βουλιάξω» περισσότερο. Δες μόνο που ζούμε και τι τρώμε και θα καταλάβεις. Θέλω να βρω δουλειά σαν φύλακας σε κάποιο εργοστάσιο, αλλά μέχρι στιγμής…τίποτα. Είμαι απελπισμένος. Έχω μια γυναίκα που μου ζητά να αρραβωνιαστούμε και δεν έχω χρήματα για να αγοράσω…ούτε ένα δαχτυλίδι. Θέλω να την παντρευτώ και δεν μπορώ. Θέλω να κάνουμε ένα παιδί και δεν μπορώ. Πως θα το μεγαλώσω; Που θα πάει αυτό το πλάσμα; Πως είναι η ζωή όταν χρωστάς λεφτά…και δεν έχεις λεφτά; Κρύβεσαι από όλους και όλα. Τα χρέη σε «κυνηγούν» και δεν έχεις που να πας. Έχω περάσει και από την φάση του άστεγου. Με φιλοξενούσαν στον ξενώνα της Ηλιούπολης. Και πιο πριν κοιμόμουν στα παγκάκια. Έπρεπε βλέπεις να περιμένω να λήξει η απεργία των γιατρών στα ΚΕΠΑ για να περάσω επιτροπή και να πάρω επίδομα. Οι γονείς μου «άφαντοι». «Τουρίστες». Το ίδιο και της Σοφίας. Ότι κάνουμε, το κάνουμε μόνοι μας. Απλά δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχουμε άλλο. Κουραστήκαμε να ζούμε έτσι. Δεν μπορώ να προχωρήσω στην ζωή μου. Έχω «κολλήσει» σαν άνθρωπος και σαν άντρας. Θέλω να ζήσω» τονίζει απογοητευμένος στο bangladeshnews. gr, o Σάββας Τσιρίδης.

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΜΟΥ «ΕΚΟΨΕ»…ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ

«Eγώ έχω πάθει κατάθλιψη εδώ και 1 χρόνο. Μου κόπηκε μέχρι…και η περίοδος λόγω των οικονομικών και ψυχολογικών προβλημάτων. Εχω ραντεβού με γιατρό προκειμένου να δούμε για ποιο λόγο συνέβη αυτό. Από πέρσι το καλοκαίρι, πρέπει να παίρνω χάπια για να μου έρθει περίοδος. Από την μια είμαι χαρούμενη που έχω τον Σάββα στην ζωή μου, από την άλλη όμως με «τρομοκρατεί» το αύριο. Από τα χρήματα που παίρνει δεν περισσεύει ούτε ευρώ. Ευτυχώς μας βοηθά πολύ το Κοινωνικό Παντοπωλείο. Έχω μια ελπίδα πως θα βρεθεί κάποιος να μας παραχωρήσει ένα σπίτι για να μείνουμε, αλλά δεν είναι πολύ μεγάλη. Δεν το πολυπιστεύω, αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Έχω προσγειωθεί. Βλέπω τα πάντα ρεαλιστικά. Στεναχωριέμαι συχνά, πολλές φορές μαλώνουμε με τον Σάββα χωρίς λόγο. Συσσωρεύονται τα νεύρα λόγω προβλημάτων και ξεσπάμε.  Το όνειρο μου πάντως είναι, να βρει μια δουλειά ο Σάββας και να φτιάξουμε επιτέλους μια οικογένεια. Αυτό είναι το μόνο πράγμα στο μυαλό μου» δηλώνει η σύντροφος του Σάββα, Σοφία.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ